Naar buiten

Vandaag moet de dag zijn, besluit ik.
Dus wanneer Loki in de keuken is zet ik de deur naar de bijkeuken open en die tussen de bijkeuken en de schuur en dan die tussen de schuur en ‘buiten’.

 
Eerst vindt Loki het spannend en vooral *eng*.
Hij gaat wel naar buiten maar nog geen minuut later is hij alweer binnen.

Ik ben in de tuin aan het werk en laat alle deuren openstaan en verdomd: tien minuten later zie ik in de tuin ter hoogte van de achterste knagersren Loki.
Hij ziet de cavia’s wel maar hééft niks met ze (en ook niks tégen ze, waar ik bang voor was).

 

Hoewel Tosca zich de longen uit het kleine lijfje kakelt negeert Loki ook de kippen.
En de kwakende eenden.

Hij verkent de randen van de tuin en heeft veel aandacht voor een plant waar de overbuurkat graag even wil markeren en onderzoekt dan de strook net achter het kippenhok.
Waardoor Oscar in de voorste konijnenren helemaal over de rooie raakt zodat hij de konijnentamtam gaat doen en opgewonden heen en weer gaat rennen en ik vrees dat dit gedoe Loki triggert maar die kijkt niet eens.

Ik besluit Loki op zijn gemak zijn ‘ding’ te laten doen zonder hem overal te volgen, ga weer verder met werken in de tuin en dan opeens ben ik hem kwijt.
Ik ben bang dat hij is verdwaald, dat hij is weggelopen, dat hij … nou ja 1 van die dingen die dan door het hoofd van een bezorgde moeder gaan.

Maar hij zit op de vensterbank in de slaapkamer naar me te kijken.

Daarna lag hij een tijd op zijn handdoek op het bureau en nu ligt hij weer op bed te slapen.
Het is dus niet zo alsof de Buitenkat die in hem sluimerde nu wild en woest tot leven is gekomen.