Luikjes

Loki heeft richting tuin drie luikjes.
Twee zijn klepperluikjes waar je goed doorheen kunt kijken en die je vast kunt zetten met tape.
Dat heb ik met het luikje van keuken naar bijkeuken en van schuur naar buiten gedaan.
Zie links.

Het luikje van de bijkeuken naar de schuur is ouder(wets) en omdat er al zo vaak tegenaan is gebonkt is het ook vies.

Ik heb het zo goed en zo kwaad schoon(=doorzichtiger) gemaakt maar Loki wil er niet doorheen.
Zodat ik die deur altijd op een ruime kier heb staan.
Alleen vergeet ik dat af en toe *bijna* en ik moet er niet aan denken dat wanneer ik binnenkort op mini trip ben L. de deur dicht trekt terwijl Loki buiten is en dus niet meer naar binnen kan.

Ik google.
Eén oplossing is wat ik al doe.
En dan het luikje met plakband telkens iets verder laten zakken zodat hij eraan went dat het tegen zijn rug aan komt.

Er doorheen duwen, zeggen sommigen.
Nóóit er doorheen duwen! zeggen anderen.

Dit dan maar?
Iets lekkers aan de andere kant van het -dichte- luikje.
Jammer dat Loki niet taalt naar rosbief of kaas of ander lekkers.

Vandaag mini zakjes met lekkere hapjes gekocht.
Ja! Loki snapt het luikje tussen keuken en bijkeuken.
Volgende luikje? Snapt hij óók.

Dan gaan we samen de tuin in.
Achterdeur blijft open.
Deur schuur naar bijkeuken staat op een mini-kier.
Loki kán die ev verder open maken met het pootje, hij kan ook door het luikje.
Idem volgende deur.

Wanneer ik zelf weer naar binnen ga staan beide deuren nog steeds op een krappe kier.
Ligt Loki op zijn toren? nee.
Zit hij voor het raam? ook niet.

Snel naar boven: op bed? helaas.
Ik panieker nu over ‘op straat en overreden’ en ‘weggelopen’.
Maar de schat zat gewoon op de vensterbank van de slaapkamer naar buiten te kijken.

Morgen gaat de tape ook van het allerlaatste luikje.
Hij kán het, mijn knappe kater.