Sinds kort loeit Guus.
Zo’n loei die vanuit zijn ziel lijkt te komen.
Weltschmerz.
Zo klinkt het.
Eebje deed het haar laatste jaren ook.
Ik dacht: het is de doofheid (Eebje was ook doof).
Ergens op internet (ik google wat af en vergeet soms waar ik iets vond) staat dat het duidt op dementie (Eebje was op het laatst niet zo helder).
Ik bespreek het gisteren met de dierenartsassistente.
“Oude kat” is haar diagnose.
Wat waar is (en wat Eebje ook was).
Waarover ik wou schrijven: Guus spint niet meer.
Nu was hij itt Sammie nooit een fanatieke luide spinner.
Maar nu komt er helemaal geen gepruttel meer uit.
Ik raadpleeg google.
Ik vind bv ‘stress’ en ‘ziek’ wat best zou kunnen mn dat laatste en wat alleen maar erger wordt als het kreng (sorry Guus maar dit is weer een dag met bloed en nagels) koppig zijn pillen blijft weigeren.
Wat ik óók vind: “Katten die spinnen kunnen niet brullen en omgekeerd. Dat komt omdat de structuren rondom het strottenhoofd van brullende katten niet stijf genoeg zijn om te spinnen.”
Aha.
Waarmee ik bedoel: daar houd ik het dan maar op want dat is beter dan stress of ziek.
Al verklaart dat nog niet het loeien.
Geef een reactie