Vroeger sloeg Sammie me regelmatig.
Elke 4-5 maanden was het raak.
De eerste tevens hardste klap kreeg ik in 2007, vol op m’n oog.
Dat zéér blauw werd, zo blauw dat ik een week lang de deur niet uit durfde en toen ik na tien dagen met mijn kat bij de dierenarts stond om die te laten onderzoeken schrokken ze nóg van hoe ik eruit zag.
Hun diagnose: teveel testosteron.
De oplossing: kalmerende verstuiver in de slaapkamer én een hardere hand van opvoeden.
Met om te beginnen twee weken buiten die slaapkamer sluiten om in te prenten dat dat *mijn* domein is.
Het laatste jaar ging het goed.
1x kreeg ik een klein klapje maar dat wou ik graag door de vingers zien (om niet onder ogen te hoeven zien dat het slaan misschien toch weer zou beginnen).
Vannacht nestelt de kleine man zich in mijn armen, hij kan niet goed zijn draai vinden en dan opeens pets!
Een hárde pets nét naast mijn rechteroog.
Ik gooi de rotkat van het bed en sluit de slaapkamerdeur.
Die moet de komende weken dus weer gesloten blijven.
Ik zie onze toekomst samen even somber in.
wat vervelend voor jullie. Ik wou dat ik tips voor je had, maar helaas…..
Onee… !!
Wat erg 🙁
Voor jullie beiden
Mijn zwart-witte katje was de enige die in mijn armen sliep en onder de dekens, het was mijn kindje.. Hij is helaas niet meer. Nog heb ik er drie (drie mooie rooien) die allen mijn kindje zijn maar ze willen bovenop of naast het bed slapen. Misschien omdat ze dan weg kunnen als ik opeens een arm uitsteek of anders. Hoop dat het beter dan goed komt met jou en ‘mooie rooie’ Sammie (duim)
Het erge is dat ik hem nu niet meer vertrouw.
Ik weet van vorige keren dat hij na 1 klap overmoedig wordt en de nachten erna nóg een keer kan meppen.
Dus niks aan te doen: slaapkamerdeur dicht.
Wat voor ons allebei heel naar is.
Hoop dat Sam de boodschap begrijpt. Ik vind het wel goed van je om die deur een tijd weer dicht te houden! Snap dat het ook uit lijfsbehoud is. Jammer dat hij van tijd tot tijd zo ineens kan toeslaan.