Het kuurtje van Femke is klaar.
Helemaal afgemaakt. En ze vond het steeds vervelender en spartelde steeds meer en had ook steeds meer kracht.
Dat laatste is natuurlijk positief.
Nu gaan we werken aan het herstellen van onze relatie.
De tuttebollen vonden het intussen steeds leuker.
Ze hadden al snel door dat wanneer Femke werd opgepakt en naar binnen gedragen haar terugzetten in de tuin werd gevierd met geraspte kaas.
Zodat zij dan al klaar stonden om haar terugzetten mee te vieren.
Overigens gaat het steeds beter onderling.
Femke pikt er nog wel eens eentje, maar dat is letterlijk de pikorde.
Grote delen van de dag zitten ze bij elkaar te zitten of te zonnen.
Nu Femke en ik dus nog (weer).
Dat komt vast weer in orde. Ik geloof niet dat kippen een reusachtig lange-termijngeheugen hebben. 😉
Overigens gefeliciteerd met én alle lof voor het herstel van Femke. Ik weet niet zoveel van kippen, maar heb wel de indruk dat er vaak weinig te doen is aan ziekten, omdat het vaak al te laat is als er duidelijke symptomen zijn. Wat bewijst dat je héél alert en snel hebt gereageerd toen Femke ‘anders dan anders’ deed. Hartstikke goed!