Laat het niet waar zijn! denk ik vanochtend wanneer alleen Femke en Bolletje komen eten.
Ik open het kippenhok. Tut zit op de stok en wil niet naar buiten.
Tien minuten later ijselijk gekrijs. Tut is naar buiten gekomen en kan haar vriendinnen niet vinden.
Die hádden geruststellend ‘kom maar, we zijn hier‘ kunnen zeggen (ik hoorde laatst dat kippen wel 75 verschillende teksten beheersen) maar de bitches eten geluidloos en zéér snel door. Wie met minder is, krijgt meer te eten.
Ik lok Tut die mee-eet (hè, hè) en later met Bolletje en Femke in de achtertuin rondscharrelt.
En kijk Femke eens lekker in de verse veertjes zitten.
Lekker kontje! 🙂