Kat

Vorige week was Loki een ochtend weg.
Naar de dierenarts om ontklit te worden.
Onder narcose wat zij eufemistisch ‘een roesje’ noemen.

Het huis was zo leeg zonder Loki!
Ik wist zeker, als ik het al niet eerder wist: als Loki ooit dood gaat, neem ik een nieuwe kat.
Of meer katten.
Samen-katten.

Ik ben donateur van o.a. Stichting Zwerfdier.
Die vangen moeilijke katten op.
Als ze echt té moeilijk zijn, blijven ze daar.
Als er enig schot in komt worden ze beschikbaar voor adoptie.
Vaak voor mensen die verstand hebben van katten en geduld.
Omdat de lieverds niet meteen op schoot kruipen.

Ik dacht ooit: dat ga ik doen!
Maar zo lang ik nog af en toe op reis ga, Amerika of mini trip, moet de kat die hier woont hartstikke relaxed zijn.
Zoals Loki.
Een kat die wanneer ik weg ga en de oppas binnenstapt opkijkt met ‘o, dus jij gaat nu voor me zorgen? cool!’.

Ik had ooit kat Guus.
Die alleen op mij gericht was.
Wanneer Roelof (die hij goed kende!) kwam oppassen, verdween hij dagenlang in de tuin en sloop alleen binnen om te eten.
Klote voor de kat, klote voor de oppas.

De kat na Loki (die hopelijk nog heel erg lang NIET zal verschijnen omdat Loki er hopelijk nog erg lang zal zijn) moet een ‘makkelijke’ kat zijn.
Human motivated noemt Jackson Galaxy dat.
Dat is beter voor de kat en ook beter voor de human.