Graven

Vroeger ging ik wel eens wormen graven voor mijn kippen.
Spade in de grond en kijk eens! wormpjes!
Helemaal opgewonden werden ze dan, gretig slokten ze de pieren en kleiner grut naar binnen.

Vanmiddag til ik een bloempot op die op aarde staat. Naast mij: Tutje.
Kijk eens! wijs ik. Worm!
Onbegrip in de kippenoogjes. Tut gaat verder met smikkelen van opkomend gras.

Verderop een steen. In de buurt: Femke.
Kijk eens, Femke! Niet alleen een smakelijke glimmende kronkelende pier – ook jonge plantjes.
Opnieuw onbegrip.

Zodat ik onder ogen zie dat ik  word gewaardeerd als strooister van graan en geraspte kaas, maar dat ik me over een rol als pseudo-haan in de leventjes van mijn kippen geen illusies hoef te maken.