Gevloerd

Gevloerd ben ik door de ruzies in m’n leven door het werk dat moet door al het andere dat moet door m’n opgevreten goudvissen (ja! je kunt hóuden van goudvissen als het er twee zijn die je jarenlang koestert in een vijver).

Er is ook nog een konijn dat niet eet.
Er is meer dat ik hier niet deel (wegens: niets mee te maken).
En ik heb rare dromen over mijn vader en mijn man.

Hoe doen andere mensen dat toch, denk ik voor de zoveelste keer.
Zijn die stevig in schoenen. Worden die gestut door een partner.
Hebben die misschien gewoon een ziel die zo verdomd veel steviger en sterker is dan de mijne.

Elke dag kijk ik naar Eebje en denk: oud vrouwtje, je houdt je kranig maar je kunt ook elke dag dood zijn. Omdat ik dat denk mag ze slapen op mijn arm en me midden in de nacht krassen over mijn ogen en als ze Weltschmertz moet jammeren dan moet ze dat vooral doen en dan slaap ik maar niet.
Elke ochtend denk ik: gotzijdank, je leeft nog.
En ook: hoe nog veel erger, hoe totaal ben ik gevloerd als je dat dadelijk op een dag niet meer doet.