Toen mijn poes Eebje oud werd, werd ze doof.
De laatste jaren van haar leven hoorde ze echt helemaal niets meer.
Guus wordt nu ook doof.
Wat voor een schrikachtige kat best fijn is.
Want niet meer vlucht hij de tuin in als de postbode aanbelt.
Of als het onweert.
Terwijl hij vroeger bij de eerste vage donderslag kilometers ver weg al onder het bed zat.
Eerst denk ik dus: best fijn voor ‘m.
Laat maar zo.
Want de dierenarts zei toch dat hij maximaal tot september had te leven?
Dan denk ik: maar wat als hij wél langer leeft.
En is het doof zijn verder wel zo fijn?
Zodat R. en ik gaan proberen Guus op 13 augustus naar de dierenarts te brengen.
Geef een reactie