De positionering van de hokken.
Tussen beide hokken achteraan kun je ´overlopen´ – daar zitten deurtjes.

En alles wat hier buiten zit is ´oud´ = niet vandaag gekomen.

Het is even droog en ik ga lekkere hapjes uitdelen.
De zes ´ouwe´ stormen naar buiten en smikkelen en smullen.
(doet me terugdenken aan hoe benauwd de tóen nieuwe vier drie weken geleden eerst waren)

Een betrekkelijk zelfverzekerd typje komt het rechterhok uit.
Kopan? Ik dénk het wel. Hij eet en maakt een rommel-rommel-grom-geluid.
Uit het linker hok een neusje. Nienke?
Véél later 1 die ik totaal vergeten was maar dat moet Nina zijn en Tinie begint haar meteen te imponeren, de bitch.

Waar o waar is Ukkie.
Na een half uur een beweging links in mijn ooghoek. Ukkie, nog half verstopt achter een plant.
Vastgesteld dat ze droog is dus ergens binnen of in of onder heeft gezeten – misschien wel in het konijnenhok.

Ontbreekt slechts Bleekneus. Dat moet dan dat ding zijn diep onder het hooi dat zo onopvallend mogelijk beweegt.
En Bleekneus mogen jullie een andere naam geven.
Alleen even wachten tot die zich vertoont.

Het hoost wanneer de vrouw van de Knaagdierenopvang binnenkomt met een kooi met hooi waaruit klaaglijk gepiept wordt.
Ze graait in het hooi en haalt er iets kleins uit dat piept alsof het op het punt staat geruimd te worden: Nina. Drie maanden jong, veel mee rondgezeuld door jong meisje: bijt.
Aha – het ´bijtertje´,
Dan Nienke, bijna een jaar, komt van hobbyfokker. Leuk.
Dan moet dit Kopan zijn? Nee, dit is Bleekneus, 9 maanden, komt van een andere opvang.
De volgende dan Kopan? Uh-huh, deze allerluidste pieper is Ukkie en ook zij is een slachtoffer van kinderhandjes en ze bijt.

Nu is het hooi écht bijna leeg en de allergrootste dikste stevigste prachtcaaf dat is Kopan.
Een jaar oud, op 12-7 gecastreerd, komt óók van een ´hobbyfokker´ waar het uit de hand liep wegens "teveel dieren".

Alles buiten in de ren gezet waar Ukkie paniekerig gaat rondrennen maar alle andere caven direct begrijpen dat je *uit* de regen en *in* een hok moet.
Er is enige beweging, er wordt wat gesnuffeld, er wordt *niet* gevochten en ook niet zielig gepiept.

Straks nog maar eens gaan kijken wanneer het hopelijk droog is.
Oefenen op de namen.

En R. vragen om nóg een hok te timmeren want met ons elven zijn we opeens toch wel wat klein behuisd.

Gisteravond de Knaagdierenopvang maar weer eens een mailtje gestuurd.
Met foto´s van de happy family en de vraag of de happy haremhouder binnenkort kan worden gehaald resp. gebracht.

Kopan moet over een week de weelde van zes sexy dames kunnen dragen zonder dat hij ze kan bevruchten. En Nienke die niet is bevallen komt ook mee.
Dan dit:

"Er is inmiddels ook een nieuwe dame bij ons gekomen.
Ze is niet zo vriendelijk en bijt in je vingers, dus moeilijk te plaatsen.
Interesse?"

Drie 1 x raden hoe lang ik daarover heb moeten denken.

Tinie wou niet op de foto en rende meteen weg – een wazige foto dus.

Maar als je goed kijkt kun je ze zien: de vier teentjes aan de achterpoot.

Nee… Gerda pakt Cecilia d’r stukje wortel af.

Nee… elkaar een grasspriet uit het mondje trekkend.

Links Panda, rechts Tinie.

Tinie en Gerda zijn gefokt op ´viertenig´.
De doorsnee cavia heeft er drie wat al hartstikke schattig is.

Vandaag eens goed gekeken hoe vier eruit ziet (of is het: er uitziet of: er uit ziet)
Zo dus.

 (Gerda)

Het mannetje, Kopan, is afgelopen woensdag gecastreerd en is nu daarvan aan het bijkomen.

Met hem gaat het heel goed en dat zal alleen maar beter worden als hij een stel knappe dames om zich heen krijgt.

ik *wou* natuurlijk een stel hartstikke mooie scherpe close-up foto’s van mijn nieuwe tuingenoten maken. Dat is niet gelukt.

Maar om te bewijzen dat de dames er wel *zijn* in elk geval een paar kiekjes.

Om half zes even gaan kijken: iedereen leeft nog.

Maar alleen Annabel wou even op de foto.