Brat hebben we nu 5+ dagen gedwangvoerd met iets aansterkends.
Hij is niet dikker geworden.
Wel iets actiever en sterker denken we.

Maar "iets actiever" is moeilijk vast te stellen bij een konijn dat als voornaamste bezigheid had klef tegen ´n geliefde dame aanzitten.

Elke dag sta ik op met de angst dat hij dood ligt. Mijn hart draait om wanneer hij niet komt aanrennen op eten. Wanneer hij onzeker beweegt (gevolg van ´n TIA).

Als het toch goed komt krijgt ook Brat een nieuwe vriendin.
Bericht van het Knaagdierencentrum: "Van de week komt er een oudere dame binnen van 3 jaar, ik dacht een hangoor."

(en nu ben ik bijna bij – morgen jouw boek, Jonneke!)

Als makkertje voor Brat haalden wij Leen.
Vier maanden, geholpen en "een bijtertje".

Omdat Brat moet aansterken is Leen voorlopig bij de caven gezet waar hij het naar zijn zin lijkt te hebben maar waar hij ook wel erg druk is.
Leen lijkt ons dus niet zo´n goede gay lover voor de al wat bejaarde Brat.

Het Knaagdierencentrum gebeld.
Er is net een dame gebracht. Naam: Tjibbe, ras: mix, karakter: pittig.

"Tjibbe moest bij haar eigenaar weg, omdat het niet echt klikte met een klein kindje in het gezin. Wellicht voelt Tjibbe zich beter op haar gemak in een gezin zonder kleine kinderen, dus zonder dat ze onverwachts wordt lastig gevallen door op dat moment wellicht ongewenste knuffels. Tjibbe gaat namelijk graag haar eigen gangetje."

Een vrouw naar mijn hart. R. en ik halen haar volgende week donderdag op.

R. en ik hadden al een nieuw maatje voor Brat geregeld.
Leentje, een jeugdige maar wel geholpen heer (er waren geen dames in de aanbieding).
Eigenlijk wilden we hem vandaag niet halen maar het Knaagdierencentrum zei nu of nooit want ze hadden een lange wachtlijst en hij moest wég.
Zodat Leentje nu tijdelijk bij de caven woont.

Hij heeft de hele ren verkend. Hij heeft sprintjes getrokken en vrolijk ´n kont in de lucht gegooid (letterlijk de ´vreugdesprong´ van een konijn).
Hij heeft alle huizen bezichtigd en besloten in het officiële konijnenhok te trekken.
De caafjes vindt hij niet veel aan maar ze storen hem niet.

Leentje is door de vorige eigenaar weggedaan wegens ´niet lief en bijten´.
De verzorgsters in de opvang noemden hem Satan of Hitler. En mensen die kwamen uitzoeken vonden hem eng. Kwa uitzien dus.

Snel even gekiekt.

De dag voor ik terugkom is opeens Flo (links op de foto) dood.
Daarna is Brat stilletjes en dat lijkt me logisch.
De laatste dagen beweegt hij raar. Hij heeft problemen met zijn evenwicht. Valt een keer bijna om wanneer hij komt aanhollen.

R. is vanochtend met Brat naar de dierenarts geweest.
Die bevestigt wat wij al vermoedden: hij heeft waarschijnlijk een TIA gehad.
Verder is hij gezond maar te mager.

Brat moet nu minstens drie dagen (liefst vijf) 2x per dag een aansterkend papje.
Als hij dat braaf dooslikt en ook verder goed eet wordt hij over twee weken beloond met een nieuw eigen konijn.

Een ‘klein drama’ durven ze dat te noemen…

Kwart voor vier en de telefoon gaat.
Knaagdierencentrum Heiloo: ik zocht een vrouwtjeskonijn?
En eigenlijk niet meer want G. heeft dat afgemeld toen Thelm dood was maar eigenlijk ook wel omdat nu Brat alleen zit.

Ik leg uit. Dat in drie weken drie konijnen dood gingen aan allemaal andere dingen en probeer duidelijk te maken dat ik mijn dieren niet verwaarloos maar ik klink behoorlijk defensief.
Het gaat nu om een konijn dat iemand kwijt wil omdat ze er geen tijd voor heeft en dat verkocht was als dwergkonijn (what else is new) en dit is het telefoonnummer.
En o ja, ze hebben ook een paartje: twee dames waarvan de 1 een probleem heeft met een oogje dus dat wordt eruit gehaald. Mogen ze dan hier komen wonen? Eh – ja.
Mn ook omdat ze ´niet lief´ zijn, niet willen knuffelen en ruimte nodig hebben.

Tijdens het gesprek denk ik: dit is een teken. Deze konijnen komen op mijn pad.
Direct erna slaat mijn hart over in gillende paniek.
Stel dat ik iets fout doe, een kwaal te laat zie, dat ze dood gaan.

Toen ik wegvloog hoorde ik dat konijn Daphne moest worden afgemaakt.
Een paar dagen later vertelde R. me dat een cavia opeens dood was. Een bruine.
Wie, vroeg ik? Annabel? Cecilia? Kopian? Roberta Alexander?
R. wist het niet (het is Annabel).

Tien dagen niets en toen was konijn Thelm dood. Binnen een uur. Iets met de ingewanden.
Vanaf dat moment is mijn vakantie niet echt leuk meer en denk ik telkens wanneer R. belt: wie is er nu dood.

Vanochtend haalt hij me op en ik zeg als opening "verder is alles goed gegaan?" maar gisteren lag een konijn in de andere ren dood. Zonder enige aanleiding. Want in die ren ook niet zo raar is omdat het oude konijnen zijn – hier gekomen voor ´een fijne oude dag´.
Het was Flo.
Ze moet een jaar of tien zijn geworden.

Haar maatje Brat (6) verdient een nieuw konijn.
Maar ik moet even niet aan nieuwe dieren en een nieuwe verantwoordelijkheid denken.

Daphne heeft geen snot, ze had aan de binnenkant van haar neusje een abces (gevolg van een haal over of beet in d´r neus) en dat is opengebarsten.
Dierenarts haalt snot wat pus blijkt te zijn weg en dan een grote korst en ik zie een open wond en een deel van haar neusvleugel blijkt te zijn weg gerot.
De prognose is "niet goed" zegt de dierenarts. Maar ik moet mezelf geen verwijten maken want het zat aan de binnenkant en dat kon ik niet zien.

Volgt een verhaal over deppen met biotex en een antibiotica-kuur en tien dagen lang en mogelijk helpt het niet of het helpt wel maar na een tijdje komt het terug omdat zo´n bacterie hardnekkig is.
En ze moet in een kooi op handdoeken (niet hooi, niet stro wegens mogelijk prikken in de wond) en liefst ook een kapje om het hoofd zodat ze er niet aan kan krabben.

Hoeveel kans heeft ze, wil ik weten.
Is moeilijk te zeggen.
We spreken af dat Daphne vannacht daar blijft en dat ze kijken of de wond morgen al droog is (goed teken) of niet (slecht teken).
En dan belt R. om half tien en hakt die de knoop door.

Arme R.
Arme Daphne.
Arme ik.

Wat je niet wilt op de dag voor je op reis gaat: een ziek dier.

Gisteravond was konijn Daphne nog zichzelf. Vanochtend om negen uur komt ze niet eten, zit in een hoekje en 1 neusgat is verstopt: snot.

Laffe onaardige ik denkt: laat R. daar morgenochtend om acht uur maar meteen mee naar de dierenarts gaan.
Verantwoordelijke bezorgde ik belt de dierenarts-assistente, legt het voor en besluit dan zelf: ik ga vandaag nog.
Afspraak gemaakt voor tien over twee.

Om half twaalf nog eens gekeken. Ze heeft moeite met ademhalen, nu al veel meer snot.
Ik voel me klote (zij natuurlijk ook).

Als Maroesja gelijk heeft en de ziel gaat echt te paard dan heeft de mijne voor deze reis een heel traag, oud en kreupel exemplaar getroffen.

 

Roberta Alexander

Ik moet snel zijn met de nieuwe naam voor Bleekneus.
Ik merk dat ze in mijn hoofd al bijna zo heet.

Daarom hier nog even op een rijtje wat is voorgesteld (met doorhaling van wat ik om welke reden dan ook niet wil): Astrid, BéBé, Bertine, Bertje, Bles, Blessy, Darling, Dodo, Eloise, Freddy, Glansoog, Goloxy, Govertien, Govertje, Ineke, Ingrid, Louise, Lucella, Marcella, Marjan, Maxima, Menna, Mennone, Nora (Romanesco), Roberta, Spot.

Liefde is… als je een getekend poppetje bent ongeveer alles van de ander het eerst de krant laten lezen tot de ander een op het strand gevonden schelpje presenteren.

Geluk is… ik zou het niet weten.
Maar net sta ik een half uur te kijken naar mijn caafjes en alle elf storten ze zich op het eten en proberen lekkere hapjes mee te sleuren voor privé opeten en rukken ze elkaar heerlijkheden uit de bek en slurpen ze aan hooi en dartelen ze rond.

Ik zie een paar bullies maar ik zie geen sissies.

Wat ik zie zijn elf caven die na – wat is het – vier, vijf dagen een gesettelde cavengemeenschap vormen.
Of zij gelukkig zijn weet ik niet.
Ik ontleen er wel geluk aan.

En ja, aan de man van mijn wildste fantasieën die opeens zou bedenken dat ik ook de vrouw van zijn dromen ben zou ik vast méér geluk ontlenen.
Maar ik doe het hier dus maar even mee.

Dit is ´Bleekneus´.
En de foto houdt niet over maar als we deze fraaie dame snel een mooiere naam willen geven moet ze niet te lang als ´Bleekneus´ hier vertoeven.
Voor je het weet beklijft het.

Wat ik tot nu toe van ´Bleekneus´ weet is: ze komt van ´een andere opvang´.
Ze is hartstikke schuw.
Ze is ook hartstikke mooi.

Vraag: hoe moet deze beeldschone, wat schuchtere vrouw heten.
Zet jouw briljante idee in de commentjes, ik verzamel ze en maak er morgen of overmorgen een stemming van.

Nienke komt ook van de fokker met de vier teentjes.

Ze is nog wat verlegen.

Nina, 3 maanden oud, slechte ervaringen met kinderen met grijpgrage handjes en nu dus ‘een bijtertje’.

Is ze schattig of is ze schattig?

Aan elkaar lijken de caven (oud en nieuw) al volledig gewend. Als ik eten verstrek vinden de meeste mij ook wel ok, alleen ‘Bleekneus’ benadert mij/de buitenwereld bij voorkeur van onder een berg hooi.

Daarom na een kwartier driftig klikken maar 1 portretje: Ukkie.