Een muis is na twee maanden geslachtsrijp. In de periode tussen 2 en 12 maanden kan een muis 6 tot 10 nesten van 5-6 jongen voortbrengen. In hoeverre een populatie muizen zich uitbreidt hangt af van de nestgelegenheid en de hoeveelheid en kwaliteit van het beschikbare voedsel. Wordt een nest te groot, dan kan er een natuurlijke uitdunning plaatsvinden van het aantal muizen of kunnen muizen besluiten een andere nestplaats te zoeken en zich afscheiden van de bestaande populatie.

Afgezien van knaagschade aan verpakte levensmiddelen, textiel, papier, isolatiematerialen, leidingen en kabels (met als gevolg storing en kortsluiting) verspreiden muizen ook ziektekiemen. Gevolg hiervan kan zijn dat mensen voedselvergiftiging oplopen, maar ook dat men huidziekten oploopt. Kortom, die lieve, aaibare diertjes brengen wel degelijk risico’’s met zich mee voor de volksgezondheid. Daarom is het noodzakelijk om te zorgen dat u zo snel mogelijk van muizen in uw huis of bedrijf afkomt.

Tip:
De aanwezigheid van een kat is vaak voldoende om muizen op de vlucht te jagen. Vraag eventueel een kat te logeren.

Dat laatste ervaar ik als een zieke grap.

Prachtig in paars dus.

En even in oemmm-modus met er boven een zeer alerte Sammie

‘Grote prooi’-loei en dus ga ik even kijken wat mijn stoere krijger heeft binnen gebracht

Knap hoor! Wat zou Sammie ervan vinden?

Die hoeft ‘m niet.

Zélf dan maar.

Zal ik dit dan maar even opruimen?

Sorry, fans van Jeroen T. en Jeroen O.: het komt er even niet van, de Mooie Jongens kieken op de PC.

Tientallen bestellingen enzo. (haha)

Gelukkig wou kleine man wel even poseren om de tijd hier door te komen.

Wat zijn we een gelukkig gezinnetje, denk ik ergens deze nacht.
Boven mijn hoofd op het kussen ligt Guus. In mijn nek ligt Eebje. Tegen mijn buik: Sammie.
Wat zijn ze lief.

Om half zes word ik echt wakker, blijf even soezen tot om tien over half zes de wekker gaat en besluit dan toch maar op te staan.
Naar beneden waar de katten me al vooruit gehold zijn, stommel naar de lichtknop.
Ik schop iets zwaars vooruit.
Laat het niet waar zijn. Niet wéér een rat.

 

Licht aan.
Tis een waterhoentje.
Hè bah. Wat *zielig* 🙁

Ietsje geplukt. Niet erg geplukt.
Nauwelijks mee gespeeld dus.
Alleen maar uit een boom gehaald (daar overnachten ze wel eens) en gekild.

Oh, zeg ik.
En: dit vind ik écht niet leuk.

Het drietal wacht af tot ik uitgejammerd ben en ga voeren.
Waarna ik met het dienblad met het eigen ontbijt bijna wegglibber over dit

Happy family.

Er zijn avonden dat ik zonder het licht in de slaapkamer aan te doen op de tast mijn bed in rol.
Gisteren niet.
Ik doe het licht aan en zie dat op het kussen het dichtst bij me een kat heeft gekotst.
Zo’n vieze whiskas-blikje-alles-eruit-kots.

Ik pak het kussen, leg het in de kamer ernaast (gelukkig – niets op het onderlaken) en stel het probleem uit tot vandaag.
Dan zie ik dat de kots weg is. Keurig opgegeten door een andere kat (of dezelfde).
Maar het kussen is ontzettend vies.

Weggooien, denk ik.
Maar dat is wel erg weinig duurzaam gedacht.
Dus duw ik het kussen met de sloop in de wasmachine.
En wacht nu af of dat kón.
Het op deze manier schoon krijgen bedoel ik.