soms is het lastig te bevatten dat als het vrouwtje fotografeert vanuit de achtertuin ze niet tegelijk achter haar bureau kan zitten en als portier dienst kan doen.

Ik wil vandaag nog het vieze beddegoed wassen zodat de werkster er morgen mijn bed mee kan verschonen. En ik wil de vaatwasser aan het werk zetten.

Beide tegelijk kan niet omdat dan mijn riool wordt overbelast weet ik na een giga overstroming in het kruipgat.

Eerst de was, besluit ik. Dan is die zeker vanavond klaar. En dan straks na het eten de afwas.

Helaas.

Slecht geslapen en kon niet vroeg opstaan want Guus mocht z’n valium niet te vroeg krijgen en eerst voeren en een uur later een pil aanbieden was geen optie.

Strak plan bedacht: eerst wat brokjes waarna ik de schuur in sloop en Femke en Agnes vrij liet, kattenbak mee nam, luikje dicht.
Nu lekker voer uit blik, vers geopend, allemaal een heel klein beetje en bij Guus de pil erbij.
Die laat Guus natuurlijk liggen.

Pil nu verpulverd en nog meer voer. Guus eet er grotendeels omheen.
Sammie wil de rest wel maar dat mag natuurlijk niet.

Twee uur later ligt Guus in een doos te slapen. Een doos waarin hij nog niet eerder lag.
Slaapt hij alleen? Ligt hij half in coma?
Over een uur weten we het zeker.
En o ja: het lekt.

Hoogeveen – De dierenambulance deed zondagavond een beroep op de brandweer. Aan de Listerhof in Hoogeveen had een vijf maanden oude poes zich verscholen in een ruim tien meter hoge conifeer. De brandweer kwam ter plaatse met een hoogwerker om de poes te redden.

Toen brandweerman de Groote de poes te pakken had, sloeg Tijgertje zijn klauw uit in het gezicht van de redder. De brandweerman raakte daarbij gewond bij zijn oog. De eigenaresse was in ieder geval blij dat haar poes weer veilig beneden was en bood de gewonde brandweerman een kop koffie en een pleister aan.

(Bron)

Na met moeite drie stukjes uit het Radio 1 Journaal te hebben gepeurd voer ik de katten hun eerste ons rosbief.

Dan hoor ik knagen. Hard. Ergens in de buurt van de deur naar het halletje.
Overal daar staan dozen met boeken. Worden die opgegeten? Zo klinkt het niet.
Het klinkt als iets heel groots dat door iets heel groots wordt aangeknaagd.

Voorzichtig kijk ik rond. En luister. Is het links, is het rechts?
De katten volgen me maar horen niets – hoe kán dat nou.
Ze willen alleen de rosbief die ik vast houd.

Ik deel uit in het bewuste hoekje. Horen ze nou écht niets?
Knaag-knaag gaat het door.

Ik dénk dat het boven me is. Dat er geknaagd wordt aan het board (als dat zo heet).
Ik sta er direct onder. Knaag-knaag.

Hé! roep ik dan.
Het knagen stopt. Ziejewel dat het echt was, denk ik.
Maar dit bewijst natuurlijk niets.

Het bewijst alleen dat ik dénk iets gehoord te hebben dat ik ook weer dénk te hebben gestopt.

(btw ze *zijn* er nog wel, de muizen -voor wie al direct denkt dat ik knettergek ben; ze woonden tot een paar dagen geleden in een keukenkastje waar ze leefden op koekjes en wokkels enzo, maar dat is donderdag uitgeruimd)

Ik maak me zorgen om de ogen van Eebje. Om 1 oog mn. Daar zit een rare bruine vlek.

Wordt ze blind? Halfblind? Kan de dierenarts (waar ze panisch voor is) er iets aan doen?