Guus liet er precies drie vleugelpennen van over (vervolg serie kan op verzoek óók geplaatst…)

Ik ben een slecht mens.
Dat vindt Guus die ik terwijl hij op mijn bureau lag te slapen met gif heb bewerkt (en nog onhandig ook).

Guus heeft een vlooienallergie. Hij krijgt jeuk en wondjes op zijn achterlijfje als hij vlooien heeft. Dus moet hij geregeld druppels-in-de-nek krijgen om dat te voorkomen.
Alleen wil hij dat niet en vóelt hij me aankomen met die druppels om dan weg te sprinten.
Maar omdat ik gisteren alweer wondjes voelde moest het echt vandaag.

Dus deed ik het.
Maar de haartjes in de nek zorgvuldig spreiden en dan heel precies druppelen lukte niet.
Dus werd het worstelen en ‘zo’n beetje’ over z’n nek uitwrijven.

Wég rent Guus. Nog even omkijkend op het overloopje. Kermend. Knipperend met de ogen.
Nu is hij buiten. Boos (wat niet erg is) maar ook bang. Bang voor *mij*.
En dat is héél erg.

Gisteren propte ik het door een kat natgepiste dekbedovertrek in de wasmachine.
Ronddraaien deed het niet maar er kwam in elk geval water bij en iets beters kon ik ook niet bedenken.

Vandaag duwde ik het in de droger en liet 2x draaien.
Toen (tussendoor er uit gehaald en anders gevouwen) was het nog steeds niet droog.

Zodat ik het nu maar over een stoel heb gehangen.
En ik vannacht weer onder een laken en een ochtendjas slaap.

R. belt me.
Hij is geschrokken van mijn berichtje over Sammie.
Ik bagatelliseer. Ik zeg dat ik de katten vannacht niet uit de slaapkamer ga sluiten.
Hij is daar niet blij mee.
Ik wandel met de telefoon de slaapkamer in.
Iemand heeft daar vol op bed geplast.
Wie-o-wie.

Een dik uur geleden deelde ik beneden rosbief uit en zag ik Eebje richting schuur (kattenbakken) gaan. Het is dus onwaarschijnlijk dat die omdat ze de bak niet haalde op bed haar plas heeft laten lopen.

Sammie dan? Maar vlaggen (wat hij binnen in elk geval nooit doet) is 1 ding, een deel van het bed compleet onder pissen is echt iets anders.

De enige die het niet kan zijn is Guus: die ligt al uren op Guus-z’n-stoel.

Ik haal de vieze natte spullen van het bed. Eeb blijft bodemloos slapen.
Sammie doet verstoord (niet op de foto, deze is er net vóór gemaakt).

Ik blijf achter in verwarring want als het Sammie is uit pure nijd: wat is er dan met hem aan de hand en – wat moet ik nu verder.
En als het Eebje is die haar plas niet meer kan ophouden en letterlijk haar eigen nest bevuilt – is dat misschien niet nog veel erger.

“Gelukkig is het warm weer en kan ik onder een laken slapen” zeg ik tegen R.
Die volgens mij nogal veelbetekenend zwijgt.

Sammie heeft me vannacht weer geslagen.
Sammie, voor wie hier niet eerder was, is een schattig klein rood katertje.
Erg fotogeniek.
Met een lief aaibuikje.
Die Sammie dus sloeg me eind december een blauw oog.
Sprong op bed en mepte me. En deed dat in de dagen erna nóg twee keer.

Waarna er een kalmerende verdamper in huis kwam te hangen en ik consequent en streng tegen hem moest leren zijn. En hem (en de andere katten) twee weken uit de slaapkamer moest verbannen.
Zodat hij wist dat ik de baas was.

De laatste week is in dat ‘baas’ zijn wat de klad gekomen.
Twee x bracht ik hem rosbief op bed wanneer hij het vertikte die beneden te komen halen.

Het zal dus wel mijn schuld zijn. Ik heb het evenwicht verstoord.
Zegt deze battered housewife of wat daarvan de equivalent is als je door je mini-man in mekaar wordt getremd.
De klap was trouwens niet op mijn oog dit keer. Sammie sloeg me op mijn voorhoofd bij de haarlijn.
Maar had de klap mijn oog geraakt dan was het opnieuw hartstikke blauwpaars geweest want hij sloeg érg hard.

Tegelijk in de bus gevallen: de VN Thriller-gids (gelukt dus – twee weken na het aflopen van het vorige abonnement een proefabonnement van 10 Euro voor 10 nummers) en Het maakbare nieuws.

Nog twee dagen koppig doorploeteren hoewel ziek-zwak-misselijk (en ja, dat duurt bij mij altijd tien dagen) en dan het hele weekend opkrullen in de luie stoel met minstens twee katten op schoot.

(Zit nu knus met waxinelichtjes om me heen én een bakje schoonmaakmiddel met eucalyptus omdat een gevangen rat zich had teruggetrokken achter een kast om daar te sterven en te gaan liggen stinken en opbollen en toen vocht verliezen bij het opgeruimd worden. Dankjewel Guus dus weer.)

En gelukkig komt de werkster vandaag stofzuigen.

Btw: Jeroen Tjepkema leest het NOS-journaal op tv, ziet er prachtig uit – stem op hem in de Mooiste Man-poll. Hier, niet bij Opzij. Daar denken ze dat Mark Rutte en Filemon Wesselink mooi zijn. Haha.

Op het overloopje: een dode muis. Of toch een rat? Dé rat? In dat geval is dit de derde in een week en zou Guus dus wél bezig zijn mijn probleem op te lossen.