Verschillen
Ik was in Zürich met een vriendin (28) uit Letland.
Dat maakte het nagenieten extra leuk.
Interessant was ook hoe verschillend we de opera beleefden.
The Turn of the Screw kan worden gezien als een horror story of als de op hol geslagen fantasie van de hoofdpersoon, de gouvernante.
Ik was er zeker van: horror.
Zij was er even zeker van: fantasie.
De meeste recensies laten het in het midden en áls ze er al iets over zeggen, is de conclusie dat de regisseur het bewust onduidelijk houdt.
Die recensies hadden we toen geen van beiden gelezen.
Toch wisten we het allebei 100% zeker dat onze blik de juiste was.
Dan is er het moment waar de gouvernante in gesprek is met de jongen Miles (14) en aan het slot zich voorover buigt alsof ze hem gaat kussen, van zichzelf schrikt en wegloopt.
Ik zag het en vond het logisch in het verhaal dat gaat over Peter Quint die zich aan beide kinderen zou hebben vergrepen.
Mijn vriendin zag het niet en kan het zich ook niet voorstellen: de gouvernante wil de kinderen immers alleen maar beschermen.
Wat we wél allebei zagen was hoe op de achtergrond van een scène ons idool in een houding staat met een vrouw ter hoogte van zijn geslachtsdeel in een pose die zeer sterk lijkt op giving head.
(Op de foto is ze nog bezig met ‘afdalen’)
Wanneer dat gebeurt duikt mijn vriendin weg, keert zich af, wil het niet zien en spreekt er later schande van.
Terwijl ik het wel opwindend vond (ze weet niet wat ze hoort).
De voorstelling zelf kan ik niet goed beschrijven, maar dit vind ik mooie recensies.
* recensie 1
* recensie 2
* recensie 3
Opera
R. en ik waren naar de opera waar ze het licht in de wandelruimtes op bijna-donker hebben gezet.
Wat prettig is voor diegenen onder ons wier uiterlijk niet meer een harde spot kan verdragen maar dodelijk voor wie foto’s wil maken van de andere bezoekers.
De opera was Lucia di Lammermoor.
Een reportage erover was gisteren op de televisie.
Toen was me al opgevallen dat de zo geroemde sopraan Jessica Pratt de noten erg mooi zong maar met bar weinig expressie.
Ik dacht nog, dat dat niet zo erg zou zijn als je haar op het toneel zag.
Omdat door goed acteren de geringe expressie in de stem zou worden gecompenseerd.
Dat was niet zo.
De tenor Ismael Jordi vond ik vooral irritant erg hard zingen zonder enige nuance op de laatste drie maten na (maar toen was hij aan het sterven en ja, dan gaat het allemaal wat minder luidruchtig).
De dirigent dirigeerde slomer dan sloom en zelfs dát tempo kon het koor niet volgen want dat zat er vrijwel steeds naast.
Niet dat het een volstrekt waardeloze avond was.
Maar opera kan zóveel beter.
It’s Christmas Eve, babe
I love Angela Lansbury!
Gefopt
Ik ben op zoek naar cd’s van Nelly Miricioiu.
Op Marktplaats zie ik het Prinsengrachtconcert (1996).
Niet een geweldig leuke cd maar voor de € 3 die de verkoper (7 jaar op Marktplaats) ervoor vraagt denk ik: laat maar komen.
Vandaag arriveert de cd.
In de originele verpakking.
Met (denk ik) de originele print op de cd.
Dus mail ik de verkoper: goed aangekomen, bedankt voor snelle service etc.
Net duw ik de cd in de afspeler en zie op de Windows Mediaspeler een plaatje verschijnen: Sopranos.
Raar.
Waarna een mannenstem begint te zingen.
Huh?
Ik probeer een paar nummers uit.
Als titel verschijnt dan een aria van een sopraan, uit de speaker: een tenor.
Mij beklaagd bij de verkoper met de open vraag: “Wat nu.”
Ik verwacht er niet veel van.
Mailen met Zoran
Ik heb tv
De monteur is geweest.
Al om half 2.
In 5 minuten had hij het euvel verholpen.
Door het kastje terug te zetten naar de fabrieksinstellingen en een paar cijfers te veranderen.
Schreef nog voor me op hoe ik het een volgend keer zélf kan doen.
En liet zijn tel.nr. achter voor het geval het binnenkort toch weer mis gaat.
Heppie.
Controle
Stiekem dacht ik gisteren dat ik het zaakje op mijn manier toch een beetje onder controle had.
Ik keek een op de Cisco opgenomen CSI en dat is net zo goed als kijken naar een rechtstreeks uitgezonden CSI (zelfs een beetje beter omdat je de reclame kunt doorspoelen).
Ik wist dat ik nog een SVU en een Dog Whisperer en twee leuke films op de Cisco had staan en ging net zitten en zette de Cisco aan.
Niet.
Want de trillll heeft de Cisco niet weer aan tv geholpen maar hem juist van zijn functie als afspeelmedium áfgeholpen.
Ik zie ook geen E52 meer maar helemaal NIETS.
Gelukkig heb ik een bestelling om af te handelen (de magneet hiernaast) en er is natuurlijk altijd nog YouTube.
Trrrrillll
Ik loop de trap op met een glas witte wijn en wat zoutjes en hoor beneden iets trillen.
Hárd trillen.
Ik sta stil en luister.
Nog een keer.
Is de koelkast op hol geslagen?
Een.. klopgeest?? (bibber)
Nee.
De tril herhaalt zich en het is de Cisco van Ziggo.
Dit zal dus die ‘pulse’ zijn die ze me al dagen beloven en die er nu eindelijk van komt.
Met vol verwachting kloppend hart zet ik de tv aan.
Want zou het niet fijn zijn als alles door die pulse was hersteld zodat
– ik vanaf nu weer gewoon tv kan kijken
– er morgen geen monteur komt.
Helaas.
Ik denk: toch nog een keer de herstartprocedure proberen?
Geen fut, geen zin.
Misschien morgenochtend.
Nog anderhalf dagje slapen
Gisteravond nog eens van alles geprobeerd met de tv en de kabel en dan twittert Ziggo Webcare: er moet inderdaad een monteur komen, bel morgen maar om een afspraak te maken.
Gedachtig eerdere gesprekken met hun call center vraag ik: mag ik zeggen dat ik met jullie alle opties al heb doorgenomen zodat ik niet nóg eens het hele proces met de Helpdesk moet doorlopen?
Webcare zegt dat ze aantekeningen hebben gemaakt en dat het is geregeld.
Aangezien Webcare een aantal keren tijdens onze tweedaagse interactie er blijk van gaf eerdere tweets van mij *niet* te hebben gelezen cq onthouden heb ik er een hard hoofd in.
Maar ik tref een aardige knul aan de telefoon die idd aantekeningen van Webcare heeft en ik mag kiezen of de monteur morgenochtend of morgenmiddag komt.
Ik kies de middag.
En hoop morgenavond weer iets op tv te zien.
Konijn eet en Ziggo trekt de handen van me af
Pak van m’n hart: Thomas eet weer (jammer van die zorgelijke slapeloze nacht).
Tegen Ziggo zeg ik nu twee dagen: ik heb geen beeld en krijg de melding dat ik geen tv service heb.
DM even het nummer van je smart card dan geven we die een puls, bieden ze eerst aardig aan.
Dat gebeurt niet.
En wanneer ik er na een dag nog eens op terug kom krijg ik hierop geen reactie.
Wel vraagt medewerker na medewerker of ik wellicht de ene melding of de andere melding krijg.
NEEEEE – ik heb nl geen beeld!
Vanochtend twittert Ziggo webcare: als je geen Nederland 1 ziet ligt het aan de tv en moet je daar de module uit klikken en terugzetten op fabrieksinstellingen.
Dat kán de oplossing zijn.
Ware het niet dat ik al direct zei dat ik geen beeld had en ze daar nu pas mee komen en Ziggo op de eigen site melding maakt van Ziggo-problemen die kunnen leiden tot ‘geen beeld’.
Maar ik weet het nu ook niet meer.
De tv
Gisteravond een tweet van Ziggo: of ik ze mijn klantnr en het nr van de smart card wil DM-en, dan geven ze die card een ‘impuls’.
Vanochtend geef ik dat door met nog even de vermelding wat er ook weer mis is nl “dit netwerk heeft geen tv service”.
Drie uur later: “Bedankt! Werkt Ned1 wel? Zo ja, kun je de tv aanzetten op RTL4 en een nieuwe tweet sturen? Of werkt Ned1 ook niet?”
Argh!!!!!
Ik schreef toch steeds dat niets werkt?!
Dus DM ik (beleefd) terug: helemaal niets werkt! hij geeft de melding “dit netwerk heeft geen tv service”.
En wacht weer af.
Hoewel.
Ik probeerde het dus nog een paar keer met de Ziggo-tips om zelf het probleem op te lossen (zinloos).
En toen ging ik -stom! stom!- zelf op knopjes drukken.
En heb nu op de tv een instelling veranderd.
Die ik niet terug-veranderd krijg.
Volgens mij komt dit niet meer goed zonder een monteur-aan-huis.
Waar ik helemaal geen zin in heb.
Tv doet ut weer niet
De katten zijn blij dat ik er ben (lang vervlogen is de tijd dat ze gepikeerd een uur in de tuin van de buren gingen zitten wanneer ik terug kwam van vakantie).
Ik moet mezelf dwingen tot naar buiten gaan in wat geloof ik ‘weer en wind’ heet om de buitendieren te voeren.
Ik denk: een uurtje CSI kijken.
Lekker met de kachel aan.
En zet om tien voor acht (programma begint om acht uur) de tv aan.
Geen beeld.
Shit shit shit.
Ik liet voor R. een print achter met hoe je dat simpel kunt verhelpen maar die print is weg dus zoek ik het nog een keer op bij Ziggo (nadat ik eerst keek of in mijn postcode een storing was – niet).
Print gedaan, handelingen uitgevoerd: “dit netwerk heeft geen tv service”.
Dit weer ingevoerd op de site van Ziggo (waar ze NOOIT van die melding blijken te hebben gehoord) en ook bij google (waar ze er wel van hebben gehoord maar dat is iets anders dan een oplossing vinden).
Ik stuur een ‘help’-tweet naar de ziggo-webcare die pretendeert 24/7 beschikbaar te zijn.
Geen reactie.
Ik probeer alles nog een keer.
Ik doof de haard.
Ik probeer me niet druk te maken.
Ik denk: misschien doet-ie het morgen gewoon weer.
Ik denk: ik heb zo helemaal geen zin in een helpdesktypje dat me vraagt of ik wel kabel 1 goed heb aangedrukt en anders even kabel 2 die ik vast ergens los heb liggen er in wil duwen.
Geen tv
Op de avond voor ik zou wegvliegen zat ik #DWDD te kijken, draaide de tv een halve slag en wég was Matthijs maar naar hem luisteren kon ik nog wel.
Nu vind ik #DWDD al een tijd niet meer zo heel erg leuk dus dat ging wel kwa leed maar opgenomen wél fijne programma’s niet kunnen zien omdat er alleen geluid is en geen beeld – minder fijn.
Gisteren en vandaag overdag ben ik in Boedapest dus denk ik ‘lamaar’.
En ook: wie weet als ik vandaag de tv aanzet dat hij het gewoon weer doet.
Nee.
Ik neem me voor: morgenochtend als ik wat helderder ben en mogelijk meer fut heb en wie weet ook nog enthousiast ben eens álle mogelijke oplossingen op internet achterhalen en die 1 voor 1 toepassen.
Op de Ziggo site vond ik geen oplossingen maar er is méér.
Zou in elk geval fijn zijn als het in orde was voordat R. hier zondag komt.
En eigenlijk wel ‘het minste’ als je een huis ter oppas achterlaat.
Geluid maar geen beeld
Voordat ik wegga schrijf ik R. een uitvoerige brief met nuttige info (wie is mijn loodgieter) en zeurderige extra’s (dit konijn houdt van tomaat maar dat ándere konijn juist niet).
Ook laat ik een lijstje achter van wat kapot is (lamp in de badkamer) of wat raar doet.
Gisteravond valt de tv nog onder ‘raar’.
De plug waarmee je de kabel in z’n kastje bevestigt laat snel los.
Wat lastig is als je zoals ik graag de tv draait.
Dan moet de plug steeds opnieuw bevestigd.
Waarmee valt te leven.
Gisteravond wil de tv na zo’n draai alleen nog vlekkerig beeld geven.
En na wat meer draaien alleen beeld vanuit een niet-fijne hoek (nl schuin) en anders NIET.
Ik schrijf het op voor R. en vraag me af of er een nieuwe kabel moet gekocht en zo ja waar dan.
Vanavond zet ik de tv aan.
Vlek-beeld.
Draai.
Géén beeld.
Nog eens draai en kabel eruit en erin en etc en om helemaal gek van te worden tv uit en aan en loskoppelen van de stroom en van het modem en nou ja alles wat een vrouw zoal kan bedenken.
Geen beeld.
Wel geluid.
Maar daar heb ik geen tv voor.
Website van Ziggo geraadpleegd: niks.
Google geraadpleegd: veel voorkomend probleem.
Met af en toe een oplossing maar vooral veel wanhoop.
Kirsty MacColl (die helaas is overleden)
Acquired taste: Tim Ostendorf
Ergens op YouTube stuit ik op Tim Ostendorf (‘bariton and inn keeper’).
Hij bespreekt aria’s van sopranen.
Joan Sutherland, Beverly Sills, Edita Gruberova en nog een paar.
Deze bespreking is recent.
Van onze eigen Christine/Cristina Deutekom.
Als je niet van opera houdt: niet eens *even* kijken.
Als je wel van opera houdt: het is heel bijzonder.
En dan is het een love him or hate him.
Ik ben dol op hem.
Lauren Bacall in Applause
Ook over een vrouw die werd bedrogen maar weer ánders.
Sterren
R. en ik ontdekten samen de opera in de jaren zeventig.
Dat waren gouden jaren voor de Nederlandse Opera die toen nog Operastichting heette met aan het roer intendant Hans de Roo.
De man had een geweldig gevoel voor wie het ooit helemaal zou gaan maken.
En wist contacten te leggen met wie het al hadden gemaakt maar ietsje op de weg terug waren.
Ik herinner me Grote Namen.
Joan Sutherland natuurlijk (die ik ook mocht interviewen) en Huguette Tourangeau (idem).
Maar soms denk ik: herinner ik me dat nou goed?!
Zoals Frederica von Stade.
Een super-super-ster.
Maar wij zagen haar als Octavian in Der Rosenkavalier.
Toen ze net begon.
Wat ik was vergeten maar R. niet.
Ook zagen we talloze keren Christine Deutekom.
Met zuinige waardering (in het buitenland werd ze meer gewaardeerd).
En John Bröcheler.
Die overal werd gewaardeerd.
Ik kan nog wat sterren opsommen.
Het meest bijzonder vind ik hoeveel ‘namen’ we destijds zagen die pas later échte namen werden.
En dat we toen wel al de magie ervoeren.
Mooie tijden waren dat.