Wat is mijn haar lang zegt mijn kapster.

En ik leg uit dat ik een maand later dan anders op vakantie ga en aangezien ik alleen knip voor Amerika zodoende.
En hoezo een maand later en ik leg uit over dat de vorige vakantie kut was en dat ik toen dacht dit jaar maar 1x en bovendien korter.

En terwijl ik mezelf hoor blabberen denk ik: mij hoeven de Amerikanen niet te martelen als ze iets willen weten. Een directe vraag is voldoende voor wie (ik) zelfs tegen een meisje dat 2x pj haar haar knipt al niet kan liegen.

Bijna een jaar geleden krijg ik een mailtje van een vrouw dat ze mijn log graag leest.
Een paar weken later is zij 1 van degenen die me erop wijst dat de HP mij in een artikeltje ´Trippen op Rob Trip´ vermeldt (lees: belachelijk maakt).
Onregelmatig mailen we tot ik haar in februari vraag mee te gaan fanloggen. Ik heb haar dan gegoogled en ontdekt dat ze een bekroonde documentaire heeft gemaakt en een boek heeft geschreven dat nu ongeveer uitkomt.
Ze doet mee. Leuk.

En morgen komt dat boek dus écht uit en opeens is ze beroemd (vorige week was ze bij Paul de Leeuw) en nu volgt papieren interview op radio-interview en houdt ze voor de Volkskrant het weeklog bij.
Doek op, spot aan: Maroesja Perizonius.

En volgens mij doet ze haar best er heel gewoon onder te blijven. Maar zelf moet ik er een beetje aan wennen dat ik opeens een beroemdheid ken.

I. (net terug van vakantie) mailt me hoe ver ik al ben met de voorbereidingen voor mijn reis.
O ja – reis.
Datgene waaraan ik nu weer kan denken nu G-day is volbracht.

R. mailt me bemoedigend dat de opera vanavond al om kwart voor tien afgelopen is.
Maar het *is* tien voor tien (ik zocht het al op) en dat voelt als laat, erg laat.

Dadelijk de lunchuitzending.

Eebje gaat op mijn bureau zitten zeuren om rosbief of misschien alleen maar aandacht.
M. stuurt me nú al een mailtje om de uitz te verdelen terwijl de anderen zich nog niet hebben gemeld en het overzicht ook niet volledig is.

Ik krijs. Letterlijk.
En arme ouwe Eebje verwijdert zich via scanner, printer, printertafeltje, klein sprongetje, van het bureau.
O got – sorry Eeb.

Ik ben moe. Zo moe.
Nog moe-er dan wanneer ik anders denk dat ik verschrikkelijk moe ben.

Wat dus ook niet hielp (nu ik toch begin te dippen).

Bij het vragen om bijdragen benaderde ik Rob Trip.
Ik kreeg een zakelijk maar niet onvriendelijk antwoord dat hij iets zou schrijven.
Twee dagen na de inzendtermijn (op donderdag) was er niets dus waag ik er nog een mailtje aan – geen reactie.

Zaterdag opeens zijn bijdrage, niet verzonden aan mij maar op de maandag er vóór al aan een redactrice die ziek was geweest en het nu pas doorstuurde.
Dan denk ik: raar dat hij niet rechtstreeks aan mij stuurt en nog raarder dat wanneer ik hem op donderdag mail ´niets ontvangen´ hij daar weer niet op reageert.

Toch een vriendelijk bedankje gezonden met daarin voorzichtig de vraag of het denkbaar is dat ik hem deze zomer ter ere van het 1-jarig bestaan van het Fanlog interview.
En dit keer niet naar ´n NOS-adres waarvan hij de post mogelijk niet elke dag leest maar naar zijn privé-adres dat ik dankzij de forwardende redactrice heb bekomen.

Reactie: niets.

En dan zit ik dus met de pen in de aanslag omdat ik wéét hoop dat Rob Trip bij de MD iets zal zeggen over Govert.

Maar nee 🙁

Half uurtje Rob Trip gekeken maar kon er mijn aandacht niet bij houden (of was het echt saai).
Samen met mijn compaan vastgesteld dat-ie er moe uitzag maar volgens haar was het wel eens erger geweest en dat is heel goed mogelijk.

Afgesproken allebei te gaan slapen tot nader overleg.
In bed gerold maar te moe om te slapen. Opgestaan en Reba gekeken.
Nu wachten tot zij wakker wordt en dan de finishing touch doornemen (nadat we vanochtend plan A wegens niet te verwezenlijken al door plan B hebben vervangen).

Tussendoor om zes uur nog R1J luisteren.
Verder niet vergeten nu vast felicitatie voor X op papier te zetten anders vergeet ik het dinsdagochtend vast.

Mm – laat ik dat nu maar even doen.
(en als dit klinkt als ietsje doordraaien dan klopt dat)

Gisteren schreef ik op het Fanlog iets over D66. Dat ik een repo daarover wel geestig vond.

Vanochtend vind ik deze reactie van iemand die zich ‘Eddy’ noemt.

“De laatste milligram respect die ik nog voor je had, Jeanne, heb je verspeeld!
Ik heb jou hier een tijdje gevolgd.
Wat een vuil, vies, goor, vals teringwijf ben jij, zeg. Ik mag hopen dat je ter plekke dood neervalt of sterft aan vreselijke ziekte. Vuil tyfuswijf dat je bent. Gemeen klotewijf.

…met je “bijna”. Ik mag hopen dat de haat die je oproept jezelf noodlottig wordt. Je verdient het allerslechtste. Ik schaam me een soortgenoot van je te zijn.”

Een mede-fanlogger bleek ‘m meteen te hebben weggehaald wegens ‘dit gaat echt te ver’. Maar gelukkig scoort ‘Eddy’ zojuist opnieuw.

Rob Trip presenteert dadelijk Buitenhof (voor wie dit wil weten).

Als ik niet al te opgefokt aan het project zit te werken ga ik ook even kijken.

You should be feeling optimistic today, Jeanne, with strong confidence in your ability to accomplish anything you set your mind to.
If you are working toward a specific goal (and if you are not, you should be!) something is likely to happen today that will propel you that much closer to realizing your goal.
What’s the next step?

Op nog geen meter van mijn slaapkamerraam: huize Pimpelmees.

En pimpeltje op de foto wou niet erg lukken dus toen maar privacy gerespecteerd en alleen hun vakantiehuisje gekiekt.

Ook nog gevonden in de dozen ergens rechts van mijn bureau.
Zacht rubberen smiling heart magneetjes in drie kleuren. Zagen er zo leuk uit bij de groothandel.
Alleen stond er daar niet bij dat op het kinnetje ´China´ stond.

Twee ´units´ van 72 exemplaren heb ik.
Verzending kost per unit 2 Euro.
En per twee units 3 Euro.

Denk je ´oh well´ mbt dat China doe me dan een aanbod dat ik niet kan weigeren.
En ik ben aan het opruimen dus weigeren zal ik niet snel doen.
(al ben ik zelfs in opruim-modus niet meteen gekke Hendrika)

Bijna half vier en ik ben erin geslaagd deze dag vrijwel niets te doen.
Op R1J luisteren en loggen, contact klanten, 1 pakje verzenden en nog zo wat na.
Plus nieuwe laserprinter gekocht (Merci gekregen) en een nieuwe telefoon.
Omdat de andere boven twee maanden geleden spontaan kapot ging en vannacht om vier uur ook ´n extensie midden in de nacht begon te piepen en ach, ik was toch bij Office Centre en zo gaat dat dan.

Wat ik nog wou (maar geen zin): boeken uitzoeken voor tijdens het vliegen.

En dan werk ik nog samen met iemand anders nog een dagdeel (zo niet meer) aan een project dat ik niet kan vermelden omdat je nooit weet wie per ongeluk binnen valt en het moet geheim blijven.
Zodat ik nóg meer over mezelf verzwijg dan anders.

(dit voor wie de illusie heeft dat dit lijflog werkelijk mijn life bloot legt)

Nieuw gekocht maar nu is de batterij leeg dus die moet vervangen.
Een echt Britney Spears-horloge!

Logprijs incl. verzendkosten 6 Euro.
Voor de liefhebster of de dochter ervan.

Een ´bijzondere´ ketting. Niet nieuw.
Lang 48 cm.
Afm. vogeltjes 3 x 4,5 cm.

Logprijs incl. verzendkosten 4 Euro wat te geef is als je bedenkt dat alleen de verzending me al meer dan 2 Euro kost.

Alleen vandaag kost een Canon laserprinter bij Office Centre 49 Euro.
Omdat mijn HP-printer al een tijd aan vervanging toe is denk ik: doen.

Bij de kassa krijgen klanten een doos Merci in de tas geschoven – wegens Secretaressedag.
"Ik zal ze aan haar geven," zegt de klant voor mij.

Ik zeg niets.

Uit de linker doos. Wat blikkerige metallic magneetjes. Te verzenden in plastic doosje in luchtkussenenvelop met voor € 1,17 postzegels.

Vraagprijs voor de magneetjes waarvan de 1 mooier is dan de andere die een licht deukje of krasje kan hebben € 1,50.
Lijkt me zéér redelijk.
Totaalbedrag mn door de verzendkosten daarom € 3,50.

Take it or leave it maar als iedereen het blijft leaven wanneer ik niet ook nog de postzegels (vrijwel) kado doe wordt hier iets voor een schijntje aanbieden wel steeds minder leuk.

 

 

Mijn bureau is alweer een paar weken opgeruimd. De tafel beneden ‘half’.

Dit moet nog.

Over dertien dagen ga ik op reis en ik ben niet vrolijk.
Dat zeg ik tegen R. en ik stel me in op een gesprek en mezelf ontwarren en als het kan bemoediging en troost.
Maar: "Dat heb je altijd voor je op vakantie gaat" zegt R.

O ja.