Kipje Bolletje is ziek.
Ik zag het vanochtend direct: minder kwieke tred, wou niet eten, wou alleen maar zitten in een hoekje in de schuur. Naar de dierenarts die ‘een ontsteking’ vermoedt en ze mocht mee met een antibiotica-kuur maar ik laat haar liever een dag dáár zodat ze direct kunnen ingrijpen als het erger wordt.
Thuis: Tutje weg. Onvindbaar. Ik doorzoek de tuin. En nog een keer. Ik snap er niets van: zoveel planten waaronder je je kunt verstoppen zijn er toch nog niet? Ik kijk in de sloot, bang een lijkje te zien drijven. Nee. Ik loop nóg een keer door de tuin. Niks. Dan: wat staat Femke raar onder een prikplant te kijken. En ja: Tutje. Die er even later onderuit komt zodat ik zie dat ze er een kuiltje heeft gedraaid. Eitje leggen en daarbij gestoord door Fem? Misschien.
Ik zet de schuur open. Tutje zoekt naar plekjes. Ik laat haar alleen. Later zie ik haar weer in de tuin en vind in de schuur geen eitje. Femke doet wat kriegel tegen haar. Pikt naar haar. “Jij, trút!”
Omdat het evenwicht is verstoord nu Bolletje weg is? Omdat Tut haar ei kwijt wil terwijl Femke niet meer aan leggen doet?
Om kwart voor vier bel ik de dierenarts. Het gaat “niet slechter” met Bolletje. Ze willen nu zelf ook “de volgende 24 uur afwachten”. Ik vertel over Tutje en het misschien-willen-leggen. Kan het toch niet legnood zijn wat Bolletje heeft (dierenarts dacht vanochtend van niet).
De assistente zal het doorgeven. En ik mag morgen om elf uur weer bellen.
Nét nu het zo goed gaat met Diddle is het kwa zenuwen voor mij weer Diddle all over again.
Kippen zitten raar in elkaar. Ze kunnen ook broeds zijn en dan ogen alsof ze doodziek zijn.
Maar als jij zegt dat ze het benauwd heeft, dat hoort daar weer niet echt bij.
De rangorde is nu duidelijk verstoord. En als Bolletje er zo weer bij is (want daar gaan we natuurlijk wel van uit), dan zal het wel weer even stressen zijn voor de dames.
Ik hoop dat je om 11 uur goed nieuws hebt!
Tutje heeft vanochtend haar eerste ei van het jaar gelegd: onder de struik waar ze gisteren haar kuiltje heeft gedraaid en toen ook een tijd heeft zitten ‘zitten’.
Toen ze weer opstond werd ze een paar keer hard in haar nek gepikt door Femke.
Nu lopen ze alweer een tijdje zoet samen door de tuin wormpjes te zoeken en groen gras te eten.
Dat is vast een heel erg lekker eitje! 🙂