Mijn katten vechten soms.
Meestal met elkaar, een heel enkele keer met andere katten.
Wanneer ze gewond thuis komen troost ik ze en bevestig ik ze in de gedachte dat er héél gemene ándere katten zijn. Wat een boeven dat die mijn lieve kleine babypoesjes zo hebben toegetakeld.
Wanneer ik gisteravond thuis kom wachten Sammie en Guus me op.
Guus’z’n hoofdje zit onder het bloed dus houd ik de ‘gemene andere katten’-riedel en troost hem.
Vandaag is er nog steeds iets van dat bloed te zien.
Alleen weet ik nu dat het niet zijn eigen bloed is
Even inzoemen
wat een harige pels . en zijn staart is ook harig
een nieuw soort spitsmuis ?
of het is winterhaar .
jeannne , ik ben laat, maar alsnog van harte . een goed jaar !
@Jetty: ik wou het bericht niet nóg walgelijker maken maar dit is dus het restant van een jonge rat.
Dat is vermoed ik een reden waarom Guus ‘m niet helemaal heeft opgegeten. Volwassen ratten blieft hij niet, jonge knaagt hij aan.
Jonge zijn vast malser (en misschien makkelijker te vangen).
Ik ben toch blij dat mijn monstertjes eigenlijk nooit iets mee naar binnen nemen (*afklop*).