Bijna

Gisteravond at Sammie nog en het eerste deel van de nacht lag hij nog in mijn armen.
Vanochtend lag hij in zijn doosje achter de monitor.
Doet hij wel vaker aan het eind van de nacht.
Wanneer ik opsta, staat hij ook op, geeft een kopje en holt de trap af: eten svp.

Vandaag staat hij niet op.
Ik weet: het is zover.
Ik bel de dierenarts en maak een afspraak.

Intussen ligt Sammie nog steeds in zijn doosje te slapen.
Hij keert zich af en toe om.
Hij lijkt geen pijn te hebben.

Het voelt verschrikkelijk en onwerkelijk tegelijk.